சரி - எனது மொழிப்பெயர்ப்பு பயிற்சி..
scinece News - Apr 2005 Vol 167 No 15 Code of Many Colors - Can researchers see race in the genome?
by Christen Brownlee
இந்த கடந்த 65 வருடங்களில், இனத்தை வரையறுத்தல் என்பது குழப்பமான ஒரு விடயமாகவே இருந்து வந்திருக்கின்றது. இனம் என்பது சமூக ரீதியாக உண்டென ஆகியிருந்தாலும், உயிரியலில் அது நிறுவப்பட்டாலே ஒழிய இனவெறிக்கு வேறு ஆதாரமில்லை. - உண்மையிலேயே உயிரியலில் இனம் என்பது உண்டா? உண்டு இல்லை என இன்னமும் திட்டவட்டமாக நிறுவப்படாவிட்டாலும், அடிப்படை உயிரியலைப் புரிந்து கொண்டாலே, இனம் பற்றிய பார்வைகளில் பல மாற்றம் வரலாம்.
இன்னமும் அறிவியலாளர்களை இனம் என்பதை மக்களைக் குறிக்க எனச் சொல்ல வைக்கவே கடினம். அறிவியல் மொழியில் இனம் என்பது ஒரு உயிர்வகைகளுக்குள்ளாக இருக்கும் மரபளவில் மாறுபட்ட, தனக்குள்ளாக இனப்பெருக்கம் செய்யும் துணை உயிர்வகைகளைக் குறிப்பது. இடரீதியாகவும் நெடுங்காலமாகவும் பிரிந்த உயிர்வகைகள், தனக்குள்ளாக செய்யும் இனப்பெருக்கத்தால், தன்னுடைய மரபனுவில் மாற்றம் ஏற்படுத்திக் கொண்டு இந்தத் துணை உயிர்வகையாக பெருகும். இந்தத் துணை உயிர்வகைகள் மரபனுவின் "அளல்ஸ்" (allels) என்னும் தனிப்பதிவை ஏற்படுத்திக் கொள்ளும். பொதுவாக ஒப்புக்கொள்ளப்பட்ட ரைட்'ஸ் விதியின் படி "அளல்ஸ்" களுக்கிடையேயான வேறுபாடு 25%த்தை தாண்டினாலேயே இரு வகைகளும் துனை உயிர்வகையாக அதாவது வேறு வேறு இனமாக ஒத்துக் கொள்ளப்படும். (100% வேறுபாடுகள் ஆனாலேயே இரு வேறு உயிர்வகைகளாக கருதப்படும்) தற்போது வேறு வேறு மனித இனமாக கருதப்படும் மக்கள் கூட்டத்தின் "அளல்ஸ்" களுக்கிடையேயான வேறுபாடு 15%க்கு மிகையாகக் கிடையாது.
100 ஆயிரம் வருடங்களுக்கு முன்னால் இனம் ஒரு பிரச்சனையில்லை. எல்லா மனிதர்களும் ஆப்பிரிக்காவிலே வசித்ததால், அந்த காலத்திய குறைந்த அளவிலான மனிதர்களிடையே வேறுபாடுகள் இல்லை. அவர்களிடமிருந்து பிரிந்து பல்வேறு இடங்களுக்குச் சென்ற, பரிணாம வளர்ச்சியுற்ற தற்கால மனிதர்கள், அவர்களின் பெரும்பாண்மை "அலல்ஸ்"களை தன்னுடன் எடுத்துச் சென்று உள்ளார்கள்.
லிசா புரூக்ஸ் என்பவர் ஒரு மரபனு ஆராய்சியாளர். அவரது கவனத்தில் பட்டது மரபணுவில் SNP என்னும் மரபணுத் தொடரும் மக்களுக்கிடையே இருக்கும் அந்தத் தொடரின் வேறுபாடுகளும். அதாவது ஒருவரது மரபனுத் தொடரின் வேதிப் பொருளை க ச ஞ ட என்னும் குறியீடு போல குறித்தால், "டகககசக" என்று அந்தத் தொடர் வரலாம். அதையே மற்றுமொருவருக்கும் "டகககஞக" என்று வரலாம். இந்த ஒத்தை குறியீடு மாற்றமே SNP எனக் குறிக்கப்படுகின்றது. பொதுவாக இந்த மாற்றங்கள் மரபனுத் தொடரின் முக்கியமில்லா இடங்களில் (புரதம் தயாரிக்காத) தான் பொதுவாக காணப்படுகின்றது. ஆனால் சில சமயம் இந்த மாற்றம் முக்கியமான பகுதிகளில் வரும் போது அது உயிர்வகையின் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றத்தை , அதாவது உடல் ரீதியான மாறுபாடுகளையோ, நோயிற்கான சாத்தியத்தையோ தரலாம். ஒரு குரோமோசாமில் அடுத்தடுத்து காணப்படும் இந்த SNP தொகுப்பு ஹப்லோடைப்ஸ் எனப்படும். ஆப்ப்ரிக்க, அய்ரோப்பிய கிழக்கு ஆசிய மக்களை வைத்து, இந்த ஹப்மாப் (hapmap Project) எனும் ஹப்லோடைப்ஸ் ஆராய்ச்சியில், புரூக்ஸ், இந்த மக்கள் குழுக்களுக்கிடையே ஏராளமான ஒற்றுமையை கண்டிருக்கின்றார். ஒவ்வொரு குழுக்களையும் ஒரு நிற வட்டமாக வரைந்தால், 85 சதவிகிதம் ஒவ்வொரு வட்டமும் ஒன்றன் மேல் ஒன்றாக படியும். மேலோட்டமான இனவேறுபாடுகளான நிறம், முடியின் திடம் போன்றவைகள், இந்த வேறுபாடுகளில் வரவில்லை எனக் குறிக்கின்றார் புரூக்ஸ். இனம் என்பது மரபனுவில் உள்ள வேறுபாடு என நம்பியிர்ப்பவர்களுக்கு இந்த கோட்பாடு உறைப்பது கடினம் தான் என்கிறார் ஜார்ஜியா டங்ஸ்டன் என்னும் மரபணு ஆராய்ச்சியாளர்.
மனித உயிர்திசுக்களையும் வேற்றுப் பொருளையும் மனித நோய் தடுப்பு சட்டகம் (human immune system) எவ்வாறு வேறுபடுத்தி உணர்கிறது என்பதை ஆராய்கிறவர் தான் டங்ஸ்டன். இந்த உணர்தலுக்கு காரணமான மரபனுவிற்கு "Histocompatibility" மரபணு எனப் பெயர். இந்த மரபணுவின் ஒத்தவகை கொண்டவர்களுக்கு இடையே தான் மனித திசுக்களை/உறுப்புகளை மாற்றிக் கொள்ளமுடியும். இந்த திசுமாற்றத்தினை நிர்ணயிப்பதில் இனம் எந்த வகையிலும் உதவுவதில்லை என்கிறார் டங்ஸ்டன். இந்த பரந்துவிரிந்த கருப்பு என்னும் இனத்தில், ஒரு கருப்பருக்கும் வேறு கருப்பருக்கும் இந்த மரபணு கடும் மாற்றம் கொண்டிருக்கலாம். ஒரு கருப்பரின் இந்த மரபணு ஒரு வெள்ளையருக்கு ஒத்துப் போனாலும் வேறு கருப்பருடன் மாறுபடலாம் என்கிறார் டங்ஸ்டன்.
மார்க் சிரவர் என்னும் மரபனு அறிவியலாளர், இந்த 15% மரபணு வேறுபாடுகளும் மக்கள் குழுக்களுக்கிடையே பூளோகரீதியாக ஒரு தொடராக நீளுகிறது என்கின்றார். அதாவது ஆப்பிரிக்காவிலிருந்து ஸ்வீடன் தேசம் வரை மக்கள் மாதிரியை (sample ??- என் தமிழ் அறிவு, இத்துனைக்கும் பத்தாவது வரை தமிழ்வழி முறையில் படித்திருந்தும்- என்னைத் தூக்கில் தொங்கலாம் என வைக்கின்றது ) எடுத்துக்கொண்டால் இந்த வேறுபாடுகள் ஒரு தொடராக நீளும். இந்தப் புள்ளிதான் இந்த வேறுபாடுகளைக் திட்டவட்டமாக குறிக்கும் குறியீடு என அளவிட முடியாதவாறு இந்தத் தொடர் இருக்கின்றது என்கிறார் மார்க்.
இதே மார்க் சிரவர், DNAPrint Genomics என்னும் கம்பெனியில் வேலையில் இருக்கின்றார். இந்தக் கம்பெனி, உள்கன்னத்தில் இருக்கும் மரபனுவை எடுத்து மூதாதயர்களில் எவ்வளவு சதவிகிதம் ஆப்பிரிக்க , கிழக்காசிய, அய்ரோப்பிய, அமெரிக்க கலப்பிருக்கின்றது எனக் காட்டக் கூடிய அளவு தகவல் சேகரித்து வைத்திருக்கின்றதாம். தன்னைச் சுத்த வெள்ளை என நம்பிருந்த இவரின் உள் கன்ன மரபனுவில் "டஃப்பி நள் அளல்" (duffy null allel) என்னும் சப்-சஹார ஆப்பிரிக்காவினரில் மட்டுமே காணப்படுவது இருந்ததாம். மொத்தத்தில் 11% மேற்க்காப்பிரிக்க மூதாதயர் கலப்பு இருந்ததாம் இவரது மரபனுவில்.
*************
எனக்கும் இந்த டெஸ்ட் செய்ய வேண்டும் என ஆவல் இருக்கின்றது. ஏதோ கருப்பன் என நினத்துக் கொண்டிருக்கும் என் தலையில், இல்லை 20% சிங்கு கலப்பு இருக்கின்றது என்று மண் அள்ளிப் போடலாம்.
ஏதோ முடிந்தவரை முயன்றிருக்கின்றேன், தமிழாக்கத்தில் ஏதேனும் சிறு தவறுகள் நிகழ்ந்திருக்க வாய்ப்புண்டு.
ஹி ஹி சரி இப்பொழுது இந்தக் கட்டுரையின் சுட்டியைத் தருகின்றேன். இது இரண்டு பாகங்களாக வந்த கட்டுரை. அந்த இரண்டு பாகங்களையும் இங்கே சொடுக்கலாம்.
பாகம் 1
பாகம் 2
மே 2 2005
இந்தச் சோதனையில் கலந்து கொள்ளாமல் சுயமாக இருக்கவிரும்பும் குடிகளின் குரல்களை காண, ரவி ஸ்ரினிவாஸ் கொடுத்த சுட்டி
http://www.ipcb.org
9 comments:
இதையா சொல்கிறீர்கள்? இது தொடர்பாக பத்மா அரவிந்தை பாலாஜி-பாரியின் பேட்டி எடுத்திருந்ததிலும் குறிப்பிட்டிருந்தேன். அது இங்கே
have you read
this book
dont bother about what i have written.i had given a link to a site that represents indigenous peoples views on this project.why is that you are unwilling even to have a look at that but write silly comments on what i have written.
if you read my comments as well as what has been translated by you and the site i have cited you may
understand something.indigenous people have raised some questions about this project.why is that none of you is willing to even
understand that.who knows you may even see a conspiracy there.
சுவாரசியமாக இருக்கிறது. மரபணு ஆய்வில் குழப்பங்கள் இருந்தாலும், நீங்கள் சொல்வதுபோல அதன் ஆதிஅந்தங்கள் புரிய தொடங்கும். எல்லோரும் ஒரினம் என்று சொல்வதின் மூலமும், நிறைய குறுக்குச்சான்றுகள் பெறுவதன் மூலமும், நிறைய மத நிறுவனங்களின் வயிற்றில் மண்ணள்ளிப் போடலாம். அதனால், இதனை முதன்மையாக எதிர்ப்பவர்கள் அவர்களாக தான் இருப்பார்கள். இது தாண்டி, இது அவசியம் உலகளவில் செய்யப்படவேண்டும். என்பதிவில் பத்மா அரவிந்த் எழுப்பியிருந்த கேள்விகளில் (காப்பீடு, நோய்த்தன்மை போன்றவைகள்) நியாங்கள் இருந்தாலும், இவை கொஞ்ச நாளில் தீர்க்கக்கூடிய பிரச்சனைகளாகிவிடும். ஆனால், முழுமூச்சாக இதனால் பயனில்லை, இதை வைத்துக் கொண்டு மனித இனத்தின் வரலாற்றினை இடப்பெயர்ச்சியினை அளக்கமுடியாது என்பது பீலா. சிலபேர்கள் அப்படி சொல்வதின் மூலம் என்ன சொல்ல வருகிறார்கள் என்று தெரியவில்லை.
why is that you people are refusing to acknowledge that indigenous people have serious objections to that.why none of you have bothered to read what they say.i am amazed by your naive faith in science.
அருமையான மொழியாக்கம்.அற்புதமான பதிவு.தொடருங்கள்
அன்புடன்
சிறிரங்கன்
மாண்ட்ரீசர்,
ஆமாம் இதைத் தான் தேடினேன். நன்றி.
ஷ்ரேயா,
இன்னமும் இல்லை. என் நூலகத்தில் தேடிப் பார்க்கின்றேன். நன்றி
நாரயண், ஸ்ரீரங்கன்,
நன்றி,
ரவி ஸ்ரினிவாஸ்,
இந்தச் சோதனைகள் கட்டாயமாக்கப் படவேண்டும் என்று யாரும் சொன்னதாக தெரியவில்லை. எல்லா "நோக்கங்களையும்" எல்லாவகை சந்தேகங்களுக்கும் உட்படுத்த்தி ஆராய்வதை யாரும் குற்றமும் காணப்போவதில்லை. ஆனால் அமெச்சூர்களான, அதை வெளியிலும் வெளிப்படையாகச் சொன்னவர்களிடம் "utter nonsense" என்பதெல்லாம் அதீதமான கமெண்ட்டாக தெரியவில்லையா? ஏதோ விவாதம் செய்து உங்களிடம் சண்டை போட்டது போல வந்து கமெண்ட் சொல்வது என்ன நியாயம். நீங்கள் இந்த துறையினை நன்கு அறிந்தவராக இருப்பின், கை காட்டுவது தானே முறையாகும். உள்ளே பூந்து தாம் தூம் என்பது எந்த விதத்தில் நியாயம். அதன் காரணமாகவே அந்த வகையில் கருத்து தெரிவித்திருந்தேன். நன்றி,
அனாதை
இது குறித்து பூர்விககுடி மக்கள் என்னதான் கூறுகிறார்கள் என்பதை முதலில் படியுங்கள். இது போன்ற சோதனைகளைச் செய்வதால் ஏற்படும் குழப்பங்கள் குறித்தும் அவர்கள் கூறுகிறார்கள். நீ 100% பூர்விகம் இல்லை என் மரபணுவில் உன்னைவிட பூர்விகத்தன்மை அதிகள் என்றெல்லாம் வாதிடுவது அபத்தமாகக் தோன்றலாம்.அதுதான் நடக்கிறது. இன்று இனம் அதாவது ரேஸ் என்பது குறித்த சமூக அறிவியல் கண்ணோட்டம் மாறிவிட்டது, ஆனால் நாராயணன் எழுதியதில் ஒரு மிகவும் பழைய கலாவதியான கண்ணோட்டமே வெளிப்படுகிறது வந்தேறிகள் என்றெல்லாம் எழுதுவதில் உள்ள அரசியல் எனக்குத் தெரியும்.தமிழ் நாட்டில் முன்பு பிராமணர்களை அப்படிக் கூறினார்கள். இப்போது தமிழ் தேசிய வாதிகள் தெலுங்கு பேசுவோரை அப்படிக் கூறுகிறார்கள்.ஏப்ரல் உயிர்மையில் மார்க்ஸ் எழுதியுள்ள கட்டுரையினைப் படியுங்கள். சங்க பரிவாரங்கள் இந்தியாவில் உள்ள முஸ்லீம்கள் பலரை பங்களாதேஷிலிருந்து வந்த வந்தேறிகள் என்று சொல்லி விரட்டிவிடத் துடிக்கிறார்கள்.என்னால் விரிவாக எழுத முடியும்.அதற்கு இப்போது நேரமில்லை.
The following should help to understand why DNA tests are contoversial.But those who have naive faith in science and still
thinking in terms of 19th century concepts of race may not like it.
Dont worry soon hindutva groups will ask for such a test to determine who is an Indian and who is not.I am sure that many of you
will understand the political implications of such tests only then.
-----------------------------------
[Previously published in The Native Voice (Dec. 3-17, 2004), D2]
“Native American DNA” Tests: What are the Risks to Tribes?
Kim TallBear
Deborah A. Bolnick
Does DNA make an Indian?
In Red Earth, White Lies (Scribner, 1995), Vine Deloria Jr. muses about the dramatic rise in people
self-identifying as Native American since the political upheavals of the 1960s. Deloria asks:
“can whites really become Indians? A good many people seriously want to know.”
Deloria did not refer to “Native American DNA”, but the question he poses is one that many
people are hoping DNA can answer. In this age of genetic determinism, when many Americans
believe that identity, kinship, and race are determined by one’s genes, more and more people
are turning to DNA testing to validate their claims of Native American ancestry. At least
fourteen companies now sell Native American DNA tests ($80-600, depending on the type of
test ordered). After rubbing a sterile cotton swab on the inside of the cheek and sending it in a
vial to the DNA testing company, the test taker will be told if he or she possesses particular
genetic markers that are commonly found in individuals with Native American ancestry. Test
takers also receive a frameable document certifying their genetic ancestral affiliation.
Since 30 million Americans have set up websites tracing their family histories and 80% of those
surveyed by the genealogy portal RootsWeb.com say that it would be important to use DNA to
determine their ancestry, these DNA tests have the potential to influence many people.
Unfortunately, this may mean trouble for tribes. Will Native American DNA tests be used to
challenge tribal rights and governance authority?
DNA companies profit while tribes may lose out
In the September 22, 2004 Indian Country Today, an advertisement by the company Genelex
asked readers, “Do you need to confirm that you are of Native American descent?” Genelex
claims that its Ancestry DNA Test reveals genetic markers that are “unique to Native
Americans”, making it “the only scientifically rigorous method available” for “validating . . .
eligibility for government entitlements such as Native American Rights”.
Tall Bear & Bolnick 2
Two features of this ad epitomize the problems with Native American DNA testing and the
way it is hyped by DNA testing companies. First, the claim that these tests identify uniquely
Native American markers is not completely accurate: some of the genetic markers used in these
tests are found only in Native Americans, but many are not. This claim therefore exaggerates
what DNA can tell us about ancestry and ethnic identity, and implies a greater correspondence
between genetic markers and ethnic groups than really exists. We further explain such
problems with the science behind these tests later in this article. Second, although Genelex
describes its test as validating rather than determining eligibility for Native American rights,
careful use of verbs does not diminish the central message that DNA testing proves Native
American identity in a scientifically objective manner. The implication is that successful DNA
test takers should have the right to access Native American “government entitlements” whether
or not they belong to federally-recognized tribes. Other DNA testing companies suggest that
test results can also be used to qualify for ethnicity-specific scholarships and race-based college
admissions.
However, eligibility for Native American rights is ultimately a political and cultural issue that
will never be satisfactorily answered by genetics.
Native American tribes need to ask themselves, “since when does a genetic test rather than
government get to decide who is Native American and therefore eligible for Native American
rights?” For 150 years, Native American rights have been determined by legal criteria that
support the idea of tribal sovereignty. Are tribes willing to give up authority to the scientists,
entrepreneurs, and investors who run DNA testing companies and who seem less familiar with
Native American politics and history?
Tribal sovereignty and legal rights are contentious in American politics today. States, industry,
and others wage expensive legal battles to challenge tribes’ rights to govern their lands and
citizenries or to exist at all. There are also many American citizens who may not realize that
tribes are political entities and not simply quaint ethnic groups. Some of these romanticize
Native America and search with heavy emotional investment for a Native American ancestor
that is sometimes real and sometimes imagined.
Given the current political and cultural environment, many Americans might sooner look to
DNA than to tribal and federal law to determine who is Native American and who can access
Native American rights.
Because tribal and federal law focus on tribal group relations, cultural continuity, and a tribal
land-base, many individuals with Native American biological ancestors are nonetheless
ineligible for federally-recognized tribal status or tribal enrollment. When law fails to recognize
them as Native American, these individuals may turn to DNA testing. For example, after
failing to meet federal recognition standards, a group calling themselves the “Western Mohegan
Tribe and Nation” attempted to use DNA analysis to prove their Native American identity in
order to get into the gaming business. Although their efforts were unsuccessful, hopes of
gaming profits may motivate others to seek recognition in this manner, and tribal sovereignty
could be undermined as a result.
Tall Bear & Bolnick 3
Indeed, some early signs suggest that DNA testing could become a legal requirement for
proving Native American affiliation even if opposed by tribes. After the 9,000 year old remains
known as “Kennewick Man” were unearthed in 1996, DNA analysis was authorized to help
determine his “cultural affiliation” despite opposition from the tribes claiming the remains
under the Native American Graves Protection and Repatriation Act. DNA testing proved
unsuccessful because too little DNA was preserved in the bones for analysis, but a precedent
has been set. Legislation has also been proposed in at least one state (Vermont) that would
require DNA testing to prove the Native American affiliation of both human remains and
individuals seeking state recognition.
Can DNA be useful to federally-recognized tribes?
A few federally-recognized tribes, such as the Mashantucket Pequot of Connecticut, have
considered using Native American DNA tests for enrollment purposes. For the Pequot, as for
other wealthy casino tribes, the financial stakes of enrollment are high: the Pequot disburse
monthly payments to each member totaling thousands of dollars. If DNA could exclude those
who cannot legitimately claim Pequot ancestry, the financial benefits for the remaining tribal
members would be great.
However, these Native American DNA tests rarely (if ever) identify genetic markers for
particular tribes. Because no tribe has been completely isolated from other human groups
throughout history, very few genetic markers are present only in the members of one tribe. In
all likelihood, genetic markers found in the Pequot also exist in many other tribes.
Consequently, adoption of a DNA-based enrollment policy might actually expand the number
of individuals qualifying for tribal enrollment because individuals without Pequot ancestry
could claim membership based on the shared genetic markers.
This example should serve as a red flag to tribes: enrollment policies based on DNA alone could
backfire. Furthermore, because individual identity is shaped by more than genetic ancestry,
other enrollment criteria might be better able to meet the needs of land-based tribal nations.
Reservation residence or tribal community involvement, for example, can help ensure that tribal
members are also culturally connected to the tribe and committed to its future.
Some companies may encourage the notion that genetic ancestry alone makes an Indian,
though, because there is a potentially lucrative market in such over-simplification. For
example, the DNA testing company DNAToday has teamed up with DCI America (a for-profit
tribal management consulting firm) to sell “genetic identification systems” to tribes. Their $320-
per-person photo ID cards sport computer chips and list specific DNA markers. DNAToday
advocates tribal-wide DNA testing, and claims that their product is “100% reliable in terms of
creating accurate answers” to questions of tribal enrollment. But one must ask, “which
questions do they answer?”
DNAToday’s test is simply a paternity test that confirms an individual’s biological parentage.
While this could help demonstrate an enrollment applicant’s relationship to an ancestor on the
tribe’s base roll, that relationship can usually be documented through other less expensive
means (such as birth certificates and the enrollment documents of parents and grandparents).
When it can’t, many tribes already use paternity tests. Thus, in many cases, DNAToday’s
Tall Bear & Bolnick 4
products are redundant and cost exorbitant. The cost would range from tens of thousands of
dollars for small tribes to tens of millions for the largest tribes, and few tribes would gain much
new or useful information.
The science of Native American DNA testing
DNA testing for Native American identity and enrollment is clearly problematic on a social,
cultural, and political front. But what about the science behind such tests? There are problems
there too. The tests can fail to detect Native American ancestry in individuals with Native
American ancestors, and incorrectly identify it in others who do not have such ancestors.
First, Native American DNA tests examine only a small proportion of the test taker’s DNA.
Most tests fall into one of two categories: mitochondrial DNA (mtDNA) tests and Ychromosome
tests. MtDNA tests examine DNA that is inherited only from one’s mother (and
her mother, and her mother before her...). Y-chromosome tests examine DNA that is passed
down from grandfather to father to son (and so on). These tests examine less than 1% of the test
taker’s DNA, and shed light on only one maternal or paternal ancestor. Thus, even if all of your
grandparents were Native American except for your mother’s mother, a mtDNA test would still
fail to detect Native American ancestry.
Second, DNA tests may certify some individuals as having Native American ancestry when in
fact they do not. These tests use the following logic: if a genetic marker is common in Native
Americans, and you have the marker, you are probably Native American. The problem is that
‘common’ is not the same as ‘only found in’ Native Americans. Given the high level of genetic
variation within all human populations, relatively few markers are restricted to a single group
in this way. In fact, not all “Native American” markers used in the DNA tests are actually
found only in Native Americans. Some of the markers are most common in Native American
populations, so any individual with those markers most likely has Native American ancestry.
But because such markers can still be found in non-Native American populations, just at lower
frequencies, Native American DNA tests may falsely identify some individuals as having
Native American ancestry.
Such “false positives” may be responsible for the more perplexing results of these tests. Several
come from DNAPrint’s AncestrybyDNA test, which examines 175 markers found throughout
the genome to estimate the test taker’s “ancestral proportions” (% Native American, %
European, % East Asian, and % African). Based on their test results, DNAPrint claims that most
Mediterranean Europeans, Middle Easterners, Jews, and South Asian Indians have Native
American ancestry. If, however, some of the markers they consider diagnostic of Native
American ancestry are really not, then such results are not accurate and the reliability of this test
is cast into doubt.
Thus, Native American DNA tests do not provide foolproof answers to questions of Native
American ancestry. In many cases, their results are accurate and informative. But in others,
they fail to detect such ancestry in individuals with Native American ancestors, and they
incorrectly identify it in others. The appropriate use of such imperfect tests must be considered
carefully.
Tall Bear & Bolnick 5
Conclusion: Can DNA tell us anything about Native American identity?
Ultimately, the answer to this question depends on how we define “Native American”. Up
until now, the definition has incorporated ideas of tribal citizenship and sovereignty,
acculturation as a Native American, and biological ancestry.
But now that genetics carries such cultural power, we face several pressing questions: Will
Native American identities and rights that have been reckoned through a combination of
kinship ideas, law, and policy now be reckoned increasingly through DNA? Will DNA tests be
required in law and policy? Will prevailing cultural notions of kin, race, and genetic ancestry
undermine tribal notions of kin that emphasize a close cultural connection to the tribe? How
will the focus on DNA affect ongoing U.S. negotiations with tribal nations? Tribes need to
consider these possibilities carefully.
Post a Comment