கிறிஸ்தவரும் இத்தாலிய-இந்தியருமான ஒரு பெண்மணிக்கு புண்ணிய பூமியின் ஆளும் அதிகாரம் கொடுத்துபெண்ணின விரோத மற்றும் மததுவேஷிகளுமான ஹிந்துத்துவா கோஷ்டிகளை எண்ணையில் போட்ட எள்ளுமாறு கொதிக்க வைத்த இந்த தேர்தல் முடிவுகளுக்கும் அதன் பின்புலத்தில் இருந்த மக்களுக்கும் அந்த வகையில் மிக்க நன்றி.

அனாதை

( Rosavasanth) ¿¡ðÊø ¦¸¡ïºõ ¿øÄÐ ¿¼ì¸ÜÎõ ±ýÚ ¿õÀ¢ì¨¸ ÅÕ¸¢ÈÐ. ¸¡í¸¢ÃŠ ÅóÐ ±ó¾ ¦º¡÷¸Óõ ¨¸Ü¼§À¡Å¾¢ø¨Ä ±ýÈ¡Öõ, ¾¢ÕõÀ×õ BJP ÅÕÅÐ Á¢¸ Å¢Àã¾Á¡É Å¢¨Ç׸¨Ç ²üÀÎòÐõ ±ýÚ ¿¢¨ÉôÀ¾¡ø, §¾÷¾ø ÓÊ׸û Á¸¢úº¢ìÌ⾡¸ ¦¾Ã¢¸£ÃÐ. ¾Ä¢ò ¸ðº¢¸¨Ç ÓبÁ¡ö ÒÈ츽¢òÐ,
ƒ¡¾¢ ¸ðº¢ À¡Á¸×¼ý ¨¸§¸¡÷ò¾ ¾¢Ó¸ ¦ÅüȢ¢Öõ Á¸¢úº¢ ¦¸¡ûÇ ¦À⾡ö þø¨Ä¦ÂýÈ¡Öõ, ¦ƒÂÄÄ¢¾¡ ¦ÅüÈ¢¦ÀüÈ¡ø ²÷À¼ÜÊ Ţ¨Ç׸¨Ç ±ñ½¢Ôõ, âɢìÌ ¬ôÒ ¨Åò¾¾üìÌõ ºó§¾¡„À¼Ä¡õ ±ýÚ¾¡ý §¾¡ýÚ¸¢ÈÐ. «ýÒûÇ Åºóò.

( rosavasanth ). «É¡¨¾ ¬Éó¾ý ¸¨¼º¢ Àò¾¢Â¢ø ¦º¡ýɾüÌ ÁðÎõ À¾¢¨Ä Óý¨Å츢§Èý. ÓŠÄ£õ ¦Àñ¸û À÷¾¡ §À¡ÎÅÐ ÌÈ¢òÐ ¿¡¦É¡, ¿£í¸§Ç¡, «Ãºí¸§Á¡ ¾£÷Á¡É¢ì¸ ±ó¾ «¾¢¸¡ÃÓõ þø¨Ä ±ýÚ¾¡ý ¿¡ý ¦º¡øĢ¢Õ츢§Èý. («§¾ §À¡Ä§Å ÓŠÄ£õ ¬ñ¸û «¨¾ ¾£÷Á¡É¢ôÀ¾¢Öõ À¢Ãîº¨É þÕ츢ÈÐ!). ¬ôÀ¢Ã¢ì¸ ¦Àñ¸û ¸¡¾¢ø ŨÇÂõ §À¡Îž¢Öõ, þýÛõ ¦º¡øħÀ¡É¡ø ÌÆ¢Á¡üÚ ¾¢ÕŢơ, ¾£Á¢¾¢ôÀÐ þÐ ±¾¢Ö§Á ¿¡§É¡ ¿£í¸§Ç¡ ¿¢îºÂÁ¡ö ¾£÷Á¡É¢ì¸ ÓÊ¡Ð.

ӾĢø þó¾ (¾£÷Á¡É¢ì¸ ÓÊ¡Р±ýÈ) Å¡¾ò¨¾ ±ùÅÇ× àÃõ ¦¸¡ñÎ ¦ºøÄ ÓÊÔõ ±ýÀÐ §¸ûÅ¢. ¯¾¡Ã½Á¡ö ¿ÃÀÄ¢ ÌÎôÀ¨¾, '¿¡õ «Ð ÌÈ¢òÐ ¾£÷Á¡É¢ì¸ ÓÊ¡Ð' ±ýÚ ¦º¡øÄ¢¦¸¡ñÊÕì¸ ÓÊ¡Ð. ¦Åû¨Ç¸¡ÃÉ¡ø¾¡ý ¿ÁÐ º¾¢ÀÆì¸õ ´Æ¢ó¾Ð. þ¨¾ ¦º¡øÄ ¸¡Ã½õ ´Õ ±ø¨ÄìÌ §Áø þó¾ `ÒâóЦ¸¡ûÇÓÊ¡Ð, ¾£÷Á¡É¢ì¸ ÓÊ¡Ð' ±ýÚ ¦º¡øÄ¢¦¸¡ñÊÕôÀ¾¢ø «÷ò¾Á¢ø¨Ä ±ýÚ ÌÈ¢ôÀ¢¼ ÁðΧÁ!

À÷¾¡ §À¡Îž¢ø «ôÀÊ ±ýÉ þÕ츢ÈÐ ±ý¸¢È£÷¸û? §ÅÚ ±ýÉ ¦º¡øÄ, «ôÀÊ ´Õ ¯¨¼¨Â «½¢óÐ ¦¸¡ñÎ, ¿ÁÐ °÷ ¦ÅôÀ ¿¢¨Ä¢ø ¿¡û ÓØì¸ ¿¼Á¡Ê À¡Õí¸û. þ¨¾ ¦ºöÂÓÊ¡¾/¦ºö¡¾ ¬ñ¸û À÷¾¡ «½¢ÅÐ ¦Ã¡õÀ ¿øÄÐ, ¿¢Â¡ÂÁ¡ÉÐ ±ýÚ Å¡¾í¸¨Ç ¨ÅôÀо¡ý «ÕÅÕôÀ¡ÉÐ. º¢Ä þŠÄ¡Á¢Â ¦Àñ¸Ùõ ܼ «¨¾ ¿¢Â¡ÂÀÎò¾Ä¡õ. ±ýÉ ¦ºö ÓÊÔõ, ¿ÁÐ °Ã¢Öõ¾¡ý ¸½Å¨É þÆóÐÅ¢ðÎ ¦Åû¨ÇÒ¼¨Å «½¢ÅÐ ¿¢Â¡Âõ ±É ¡áÅÐ ¦ÀñÁ½¢ Å¡¾¢¼Ä¡õ. þ¨¾ ¨ÅòÐ ±ó¾ ÓÊ×ìÌõ ÅÃÓÊ¡Ð. ¿¡ý ¦º¡ÄŦ¾øÄ¡õ ´ýÚ¾¡ý. ¡÷ ±ýÉ «½¢Â§ÅñÎõ ±ýÚ ¾£÷Á¡É¢ôÀÐ «øÄ ±ý §Å¨Ä. ±ýÉ¡ø ´Õ ¯¨¼¨Â «½¢ó¾ôÀÊ ÅÄõ ÅÕŨ¾ ¿¢¨ÉòÐ À¡÷ì¸ Ü¼ ÓÊ¡¾ ¿¢¨Ä¢ø, «ó¾ ¯¨¼¨Â «½¢ÅÐ ¦¸¡Î¨Á¡ÉÐ ±ýÚ ¿¡ý Å¡¨Â ¾¢ÈóÐ ¦º¡øħÅñÎõ. «ùÅÇ×¾¡ý. ÁüÈÀÊ «½¢ÅÐ «ÅÃÅ÷ Å¢ÕôÀõ, «ÅÃÅ÷ ÝÆ¨Ä º¡÷ó¾Ð. `À÷¾¡¨Å ¾¢ÈóÐ ±í¸û Ó¸ò¨¾ À¡÷ÀÐ ±ýÀÐ, ¯í¸ÙìÌ ¿¢÷Å¡½Á¡ö þÕôÀÐ ±ôÀʧ¡ «¨¾ §À¡ýÈÐ' ±ýÚ ´Õ þŠÄ¡Á¢Â ¦ÀñÁ½¢ ¦º¡ýÉ¡ø «¨¾ ÒâóÐ ¦¸¡ûÇ ÓÂüº¢ô§Àý. «¨¾ «½¢Â «ÅÕìÌ ¯ûÇ ±øÄ¡ ¯Ã¢¨ÁìÌõ ÌÃø ¦¸¡Îì¸Ä¡õ. «§¾ §¿Ãõ ±ý¨É ¦À¡Úò¾Å¨Ã «¨¾ «½¢Å§¾¡, «½¢Â ¿¢÷Àó¾ÀÎòÐŧ¾¡ ¦¸¡Î¨Á¡ÉÐ ±ÉÀ¨¾ ¦º¡øÄ×õ ¦ºö§Åý.

¾Á¢Æ¸ò¾¢ø ¿¡ý À¡÷ò¾Å¨Ã (¯ÕÐ §Àº¡Áø) ¾Á¢ú §ÀÍõ ÓŠÄ£õ¸û À÷¾¡ «½¢ÅÐ ÅÆì¸ò¾¢ø þÕó¾Ð þø¨Ä. ÒÇ¢ÂíÌÊ, ¸¡ÂøÀðÊÉõ, ¸õÀõ ±ýÚ «ó¾ À̾¢Â¢ø ¦¸¡ïºõ ÀâîºÂÓõ (¿ñÀ÷¸Ùõ) ¯ñÎ. ż þó¾¢Â ¦ÀñÁ½¢¸û §À¡ø (´Õ «¨¼Â¡ÇÁ¡ö) §º¨Ä¡ø ¾¨Ä¨Â ÍüÈ¢ ¦¸¡ûŨ¾ ¾Å¢Ã, «Å÷¸û À÷¾¡ «½¢óÐ ÓýÒ ¿¡ý À¡÷ò¾¾¢ø¨Ä. ÓŠÄ£õ¸ÙìÌ þÕìÌõ À¡Ð¸¡ôÀ¢ý¨Á ¸¡Ã½Á¡ö, þÂì¸Á¡ÅÐ ÌÈ¢òÐ ¿¡§É ¦º¡øĢ¢Õ츢§Èý. «¾ý þý¦É¡Õ ÀâÁ¡½õ þôÀÊ ¦ÅÇ¢ôÀÎÅÐ ÌÈ¢òÐõ Å¡¨Â ¾¢È츧ÅñÎõ ±ýÀо¡ý ¿¡ý ¦º¡øÅÐ. þ¨¾ ´Õ ¾£Å¢Ã À¢Ãº¡ÃÁ¡¸ ¦ºöŨ¾§Å¡, ±øÄ¡ À¢ÃÀÄ Àò¾¢Ã¢¨¸¸Ç¢ø §À¡ö Ü×Ũ¾§Â¡ ¿¡ý ¬¾Ã¢ì¸Å¢ø¨Ä. ´Õ ºó¾÷Àõ ²üÀΧÀ¡Ð(¯¾¡Ã½Á¡ö ¿¡Ü÷ åÁ¢ ¿¢Â¡ÂÁüÈ ´Õ Å¢Á÷ºÉõ ¨Åò¾§À¡Ð) «¨¾ ¦º¡øÄÅ¡ÅÐ §ÅñÎõ. «ùÅÇ×¾¡ý ¿¡ý ¦º¡ÄÅÐ. þý„¡ «øÄ¡‹!

ரோசாவசந்த்,

நேற்றைக்கு நான் விரும்பிப் பார்க்கும் கூடைப்பந்து விளையாட்டு இல்லையென்றால் நேற்றைக்கு இப்படி எழுதத் தொடங்கியதை முடித்திருப்பேன்.


இந்த வாரக் கடைசி வரை இந்த விவாதத்திற்கு சற்று வெளியில் சென்று ஜனநாயகத்தில றுபாண்மையினர் நிலை பற்றி என்னுடைய புரிதலை சுருக்கமாக எழுத ஆசை.இது என்னுடைய சிறுபாண்மையினரின் மீதான சார்பான பார்வையை விளக்கலாம். நாடு தேசம் என ஒரு எல்லை போட்டு சுதந்திரம் , சொந்த ஆட்சி என கூடிவருவதே எந்த ஒரு சமுதாயத்தின், அதன் விதியினை அல்லது செல்லும் பாதையினை தீர்மானம் செய்யும் பொறுப்பை அந்தச் சமுதாயமே அமைத்துக் கொள்ளும் விதமாகத்தான்என்பது பால பாடம். இது ஒரு சமுதாயம் ஒத்த மாதிரியானதாக அல்லது ஒத்த வகையினரால் (அதாவது ஒரே மதம் ஒரே இனம் ஒரே பொருளாதார வகுப்பு ஒரே மொழி என ) ஆனதாக இருந்தால் பிரச்சனையில்லை எல்லா ஒத்தைப் பரிமாண சமன்பாடுகளின் தீர்வைப் போல. இதிலே ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட வகையாக பிரியும்பொழுது அப்படிப்பட்ட சமுதாயத்தில் சொந்த ஆட்சி என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அர்த்தம் இழக்கின்றது. ஜனநாயக ட்சிமுறையில்பெரும்பாண்மையினர் தங்களுடைய பிரதிநிதிகளால் ஆளுகின்றார்கள். இது ற்றொரு பால பாடம். அந்த ஜனநாயக ஆட்சிமுறையிலே சிறுபாண்மையினரால் அந்த ஆட்சி தங்களுடைய சொந்த ஆட்சி / தங்களுடைய விதியினை, தாங்கள் செல்லும் பாதையினை தீர்மானிக்கும் பொருப்பு தங்களிடமே உள்ளதாக சாதாரணமாக கொள்ளமுடியாதவாறு ஆக்குகின்றது இந்த பால பாடம். அப்படிப்பட்ட நிலையிலே இந்த சுதந்திரம் / விடுதலை உணர்ச்சி / உரிமைகள் உள்ள நிலை என்னும் பதங்கள் ஜனநாயக ஆட்சிமுறையில் சிறுபாண்மையினருக்கு அதன் அர்த்தம் கெட்ட நிலையிலே தான் உள்ளது. அதாவது சுதந்திரம் , பெரும்பாண்மையினர் அதைப் பிச்சையாக போடும் வரை, விடுதலை உணர்ச்சி அதே பெரும்பாண்மையினர் அதை அனுமதிக்கும் வரை. இதற்கும், இந்தச் சுதந்திரம் கிடைப்பதற்கு முன் இருந்த நிலைக்கும் ஒரு சிறுபாண்மையினர் பார்வையினூடாக என்ன வேறுபாடு?

இன்றைக்கு இதை தொடர்வதைவிட உங்களுக்கு பதில் எழுதுவது எளிதாக இருப்பதால் அதைச் செய்கின்றேன் :-). எனக்கு எழுதுவது அவ்வளவாக வராது. இந்த இணையத்தில் உலவுவதற்கு முன் நான் எழுதியது ஒன்றுமில்லை. சிலவிடயங்களை பற்றி எதிர்த்து எழுத யாருமே முன்வராததால், அந்தக் கண நேரசதியில் எதாவது எழுத நேரிடுகின்றது. எழுதுவது எனக்கு எந்தவிதத்திலும் மகிழ்ச்சியான ஒரு விடயம் இல்லை. தீவிரமாக எழுதுவது என்பது யாருக்கு
எழுதுகின்றோம் என்பதை வைத்து வருவது என நினைக்கின்றேன். என்னுடைய கருத்துடன் ஒத்துக் போகின்ற உங்களைப் போல உள்ளவர்களுக்கு எழுத எதுவும்கிடையாது என நன்றாகவே தெரியும். என்னுடய கருத்துடன் ஒத்துப் போகாதவர்களுக்கு தீவிரமாக எழுதுவது உண்மையில் தேவையா என ஒரு எண்ணம். ஆகவே தயவுசெய்து தீவிர எழுத்தையெல்லாம் எதிர்பார்க்காதீர்கள். நானே எதிர்பார்க்காமல், சாதாரணமாக சொல்லவேண்டியது ( என்னைப் பொறுத்தவரை இந்தச் சாதாரணமாக சொல்ல முடியாதது என ஒன்றும் இல்லை) , எனது எழுதும் திறன் இன்மையால், "தீவிர" ஜோடனை பெற்று வந்தால் அதற்கு நான் பொறுப்பல்ல.

இனி வங்காளப் பிரிவினை பற்றி. அது சிறுபான்மையினரான இஸ்லாமியர்களின் நம்பிக்கை இழக்கச் செய்த முக்கியமான ஒன்று அந்தப் பிரிவினை நடைப்பெற்ற போதும். அதைப்பற்றி அதில் உள்ள எனக்குத் தெரியும் இஸ்லாமியர் பக்கம் உள்ள நியாத்தைப் பற்றி பெரும்பான்மை சமூகத்திலிருந்து அந்த சமூகத்தின் இடதாக இருக்கட்டும், தீவிர இடதாக இருக்கட்டும் அவர்களிடமிருந்து ஏதேனும்கட்டுரையாகவோ/விவாதமாகவோ வந்திருக்கின்றதா? எனக்குத் தெரிந்து நான் படித்ததில்லை. அப்படி வராத நிலையில் அந்தளவுக்கு இறுகிப் போன பெரும்பான்மை சமூகத்திடமிருந்து இழக்க ஆரம்பித்த நம்பிக்கையை திரும்பத் பெருமாறு பாரும்பாண்மையினர் மனது வந்து செய்தது என்ன ? இந்தக் கேள்வியின் தொந்திரவும், இதை விரிவாக , இந்த ஜனநாயகத்தில் சிறுபாண்மை என ஏற்றத் தாழ்வான ஒரு அரசியல் முறையில்வசிப்பவர்கள் முக்கியமாக இந்தியாவில் வசிப்பவர்கள் மீதான பெரும்பான்மையினர் என இருப்போர் தொடர்ந்து உரிமைப்பறிப்பு, இடங்கொடாமை, வன்முறை செய்து பயமுறுத்தல் , கூடவே இந்த அழகியல் என்ற பஜனையில் செய்யும் பண்பாட்டு ரீதியான தாக்குதல்கள் எனச் சொல்லி, இதைத் தீர்க்காதவரையில் இஸ்லாத்தைப் பற்றி ஒரு விவாதம் வேண்டும் என கேட்கும், விரும்பியோ விரும்பாமலோ பெருபாண்மை கூட்டத்தில் இருக்கும் ஒருவருக்கு, என்ன தகுதி என அறிய அந்த இடத்தில் நிறுத்தினேன். இஸ்லாமிய தேசங்களில் வசிக்கும் மாற்று நபர்கள் மீதான அதே வகைத் தாக்குதல்களை எப்படி எதிர் கொள்வது? நமக்குள்ளே அந்த வகைத் தாக்க்தல்கள் வாராத வண்ணம் செய்துவிட்டு, பின் அந்தவகைத் தாக்குதல்களை எதிர்க்கலாம். அது தானே தன்னளவில் நேர்மையாக இருக்க வக செய்யும். இதேக் கேள்விக்கு, கமெண்ட்ஸ் பகுதியில் நண்பர் ரமணிதரன் சுட்டிக்காட்டிய தாரிக் ரமதானும் சுட்டி ஒரு பதில் சொல்லியிருந்தார் ஒரு இஸ்லாமியர் பார்வையில்.

இனி தமிழ் நாட்டு இஸ்லாமிய பெண்மணி பர்தா போடுவது பற்றி. அதில் அப்படி என்ன உள்ளது? இஸ்லாமியப் பெண்மனி எதைப் உடுத்தினால் அவருக்கு நல்லது எதை உடுத்தாவிட்டால் அவருக்கு நல்லது என முடிவு செய்ய நீங்களோ நானோ யார்? இது ஒரு வொயிட்மெயிலுக்கு நிகரானதாகாதா? எனக்கு புரியவில்லை சுத்தமாக எங்கே என் புரிதலில் ஓட்டை உள்ளது என. ஒரு ஆப்பிரிக்க இனத்துப் பெண்மனி காதுபூராக வளையம் வளையமாக குத்திக் கொண்டிருக்கின்றார். அது கொடுமையானது அல்லது இல்லை என தீர்மாணிக்க நான் யார்? பர்தா போடுவது இபொழுதைய வழக்கம் என்றால் இல்லை என நன்றாகச் சொல்லமுடியும். நான் இருந்த எனது மாவட்டத்தில் முப்பது வருடங்களாக பர்தாபோடுபவர்களைக் கண்டிருக்கின்றேன். அது இப்பொழுது தீவிரமடைந்தால் அதற்கு யார் பொறுப்பு? தமிழ்நாட்டில் இஸ்லாமியருக்கு எந்தவித தற்காப்புகளும் அரசியல் ரீதியாக கிடையாது அவர்கள் எண்ணிக்கை தலித்துகளைப் போல, இந்த ஓட்டுவகைகளில் தவிர்க்கக் கூடிய எண்ணிக்கைதான் . இந்த நிலையில் இஸ்லாமியர்கள், தீவிர நிலையெடுப்பது ஒரு ன்னேர்ச்சியான ஒன்று. அந்தத் தீவிர நிலை போகவேண்டுமா ஒரே வழி இந்த்துத்தவ வெறியர்களை தீவிரமாக ஒடுக்குவது முடிந்தவரை. அதைத் தீவிரமாக செய்யமுனையாத பெரும்பாண்மை சமூகத்தை வைத்துக் கொண்டு இஸ்லாம் பற்றிய விவாதம் வேண்டும் என்பதை என்னால் ஒத்துக் கொள்ளமுடியாது.

அன்புடன்
அனாதை

(rosavasanth) «ýÒûÇ «É¡¨¾ ¬Éó¾ý,

¾¡Á¾Á¡¸ ÅÕžüÌ ÁýÉ¢ì¸×õ. ӾĢø ¦¸¡ïºõ ÀÊÀà ÓÐÌ ¦º¡Ã¢¾ø (ÁüÈÅ÷ ±¾üÌ ¦º¡øħÅñÎõ, ¿¡§Á ¦º¡øĢŢðÎ ¦ºöÅÐ ¿øľøÄÅ¡?) ¿£í¸û ²ý ¦¾¡¼÷óÐ ¦¸¡ïºõ ¾£Å¢Ãòмý ±ØО¢ø¨Ä ±ýÚ Íò¾Á¡ö Ò➢ø¨Ä. ±øÄ¡Åü¨ÈÔõ ÌÈ¢òÐ ´Õ ¸ÕòÐ ¨Åò¾¢Õ츢ȣ÷¸û. ¬É¡ø ¡Õ측ÅÐ ¿¡Ö Óи¢ø §À¡Îõ ¾Õ½õ Åá¾ Ũâø Å¡¨Â ²§É¡ ¿£í¸û ¾¢ÈôÀ¾¢ø¨Ä. ÁüÈ ºÁÂò¾¢Öõ («Ð ±ýÉ...¦¸¡ïºõ ¿¢¾¡ÉÓõ. ¦À¡Ú¨ÁÔõ, ¦À¡ÚôÒõ...¸ÄóÐ, (§ÅÚ ¦À¡Õò¾Á¡É Å¡÷ò¨¾ þøÄ¡¾¾¡ø þôÀÊ ¦º¡øÖ¸¢§Èý) ) ±øÄ¡Åü¨ÈÔõ ÌÈ¢òÐõ ±Ø¾Ä¡§Á! «¾¡ÅÐ ¯í¸û Áɧ¿÷¨Á측¸ ÁðÎÁ¢øÄ¡Áø, ÁüÈÅ÷ ÀÊì¸ §Åñʨ¾Ôõ ¸½ì¸¢ø ¦¸¡ñÎ ±Ø¾Ä¡§Á!

¿£í¸û ±Ø¾¢Â¨¾ ÀÊò¾ À¢ý ±ýÉ Å¨¸ À¾¢¨Ä ¾ÕÅÐ ±ýÚ ¾£÷Á¡É¢ì¸ ÓÊÂÅ¢ø¨Ä. Å¢„Âõ ±ýɦÅýÈ¡ø ¿£í¸û ±Ø¾¢ÔûǾ¢ø ¸¢ð¼¾ð¼ ±øÄ¡Åü¨ÈÔõ ²üÚ ¦¸¡û¸¢§Èý. ÌÈ¢ôÀ¡¸ ¦º¡øž¡É¡ø, ¦ºô 11 ¯ûÇ¢ð¼ ÀÄ Å¢„Âí¸ÙìÌ «§Áâ측Ţý Å¢¨Ç¡ðθû ¾¡ý ¸¡Ã½õ ±ý¸¢È£÷¸û, þ¾¢ø ÁÚì¸ ±ÉìÌ ±ýÉ þÕ츢ÈÐ? ¯í¸¨Ç ¾¡ñÊ þó¾ Å¢„Âò¾¢ø ´ý¨È ¦º¡øÄ×õ ¦ºö§Åý. ²È¸É§Å ±ÉÐ ¸ÕôÒ ¸ðΨâø («¾¢ø ¯ûÇ ¸¡ôÀ¢ÂÊì¸Àð¼ ¸Õòиټý Ţĸ¢ ±ÉÐ ¸Õò¾¡¸), þýÚ þŠÄ¡Á¢Â ¿¡Î¸Ç¢ý ƒÉ¿¡Â¸ ±Ø¸¨Ç («í§¸ §¾¡ýÈ º¡ò¾¢ÂÓûÇ Á¾º¡÷ÀüÈ þÂì¸í¸¨ÇÔõ) «§ÁÃ¢ì¸ «Æ¢òÐ Åó¾ Å¢¾ò¨¾ À¡÷ò¾¡ø, þýÚ ¯ûÇ Ýú¿¢¨Ä¢ø þŠÄ¡Á¢Â «ÊôÀ¨¼ Å¡¾õ ÁðΧÁ «§Áâì¸Å¢üÌ ´Õ ÀÄÁ¡É ±¾¢Ã¢Â¡ö þÕì¸ ÓÊÔõ ±ýÚ §¾¡ýÚ¸¢ÈÐ. «§Áâ측ŢüÌ ±¾¢Ã¢ ±ýÚ ´ýÚ þÕ츧Åñʾ¢ý Ó츢ÂòÐÅõ ±ÉìÌ ¦¾Ã¢óÐ þÕôÀ¾¡ø þŠÄ¡Á¢Â «ÊôÀ¨¼Å¡¾§Á ±ÉìÌ ´Õ Àì¸õ «Åº¢ÂÁ¡É¾¡¸ò¾¡ý ¦¾Ã¢¸¢ÈÐ. þýÚ ®Ã¡ì¸¢ø ¿¼óÐ ÅÕõ ¦ÅȢ¡ð¼ò¨¾ À¡÷ò¾¡ø þó¾ ¸ÕòÐ þýÛõ ¯Ú¾¢ÀðÎõ ÅÕ¸¢ÈÐ.

¿£í¸û ÜÚõ ÁüÈ Å¢ºÂí¸Ç¢Öõ ÓÃñÀ¼ ¦À⾡ö ±Ð×õ þø¨Ä. ±ÉìÌ þÕìÌõ ´§Ã À¢Ãº¨É ¿£í¸û ¡ÕìÌ À¾¢ø ±Ø¾¢ ÅÕ¸¢È£÷¸û ±ýÀÐ. ¿£í¸û ÌÈ¢ôÀ¡ö §¸ð¼ §¸ûÅ¢ìÌ À¾¢ø ±Ð×õ ¦º¡øÄ ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä. Åí¸¡Çò¾¢ø ¿¼ó¾Ð ÌÈ¢òÐ ¿£í¸ûåí¸û ¸Õò¨¾ ±Ø¾¢ ±ýÉ¢¼õ ¸ÕòÐ §¸ð¼¡ø ¦º¡øÄÓÊÔõ. þó¾ þ¼ò¾¢ø ±ýÉ ¿¼ó¾¢Õì¸ §ÅñÎõ ±ýÚ ¿£í¸û §¸ðÀÐ ÒâÂÅ¢ø¨Ä. ±ýÛ¨¼Â ¸Õò¨¾ ¦¾Ç¢× ÀÎò¾ º¢Ä À¡Â¢ñθû.


1. Á£ñÎõ ¦º¡øž¡É¡ø, ¾¢ñ¨½ §À¡ýÈ þóÐòŠŢ„Å¡Ô ÀÃôÒõ, ´Õ¾¨ÄÀðºÁ¡ö ¸ðΨøû ¨ÅìÌõ, «¾ü¸¡É ±¾¢÷Å¢¨É¸¨Ç ¾¨¼ ¦ºöÔõ, þ¨¾ ±øÄ¡õ ¦ºöÐÅ¢ðÎ ¦¿¡ïº¡É¡ö ¯ûÇ ±¾¢÷¸Õòи¨Ç ÁðÎõ «ÛÁ¾¢òÐ, «¾ý Á£¾¡É ¦¸¡¨Ä¦ÅÈ¢ ¾¡ì̾¨ÄÔõ «ÛÁ¾¢ìÌõ (ÓÊÅ¢ø '¸ØÅ¢ø ²üÈÀÎõ' ¿¢¨ÄìÌ ´§Ã ¾ÃôÒ ¸Õò¨¾ ÁðÎõ Á£ñÎõ Á£ñÎõ ¾ûÙõ) Àò¾¢Ã¢¨¸Â¢ø, ¬º¡Ã¸£Éý §À¡ýÈÅ÷ §Áü¦º¡É¾üÌ ±ó¾ ±¾¢÷Å¢¨ÉÔõ ¦ºö¡Áø þŠÄ¡Á¢Â ±¾¢÷Ò ¸ðΨø¨Ç ÁðÎõ ¦¾¡¼÷óÐ ¨ÅôÀÐ, ¦Á¡Æ¢Â¡ì¸õ ¦ºöÐ ¨ÅôÀÐ, ´Õ Á¾Ð§Å„ ¦ºÂøÀ¡¼¡¸ À¡÷ì¸ ±øÄ¡Å¢¾ Ó¸¡ó¾¢ÃÓõ ¯ñÎ. þ¨¾ ´ÕÅ÷ Å¢Á÷ºÉÁ¡ö ¨Åò¾¡ø ̨Èó¾ À¼ºÁ¡ö (¦ÀÂâĢìÌ ´Õ À¾¢Ä¡ö) ̃áò¾¢ø ¿¼ó¾Ðõ ´Õ ÀÂí¸Ãž§Á ±ýÚ ¦º¡øÄܼ ¦ºö¡Áø, '¾¡Ä¢À¡ý', §¸¡ÂÀøŠ ±ýÚ ÀÄ ¦Å¡Â¢ð¦Á¢ø¸û ¨ÅôÀÐ þó¾ ÌüȺ¡ð¨¼ §ÁÖõ ¯Ú¾¢ÀÎòи¢ÈÐ. þ¨¾ ²÷¸É§Å ¦º¡ýÉ¡Öõ Á£ñÎõ ¦º¡ø¸¢§Èý.

2. þŠÄ¡õ ÌÈ¢òÐ ¿£í¸û ¦º¡ýÉÅüÈ¢ø ±ÉìÌ ÓÃñÀ¼ ¦À⾡ö ±Ð×õ þø¨Ä. þŠÄ¡ò¾¢ý §¾¡üÈò¨¾ ´Õ ÒÃðº¢Â¡¸¡ò¾¡ý (þýÛõ ܼ) À¡÷òÐÅÕ¸¢§Èý. 'Á¡¸¡Ç¢ ¸¨¼ì¸ñ ¨Åò¾ ÒÃðº¢' ܼ ºÃ¢ò¾¢Ãò¾¢ý Á¢¸ ¦Àâ ±§¾îº¾¢¸¡ÃÁ¡ö §À¡ÉÀ¢ýÛõ ¿¡ý ÒÃ𺢸¨Ç Á¢¸×õ ¿õÒ¸¢§Èý. «Ð ÌÈ¢ò¾ Á¢¨¸ ¿õÀ¢ì¨¸¸¨Ç, ÀÄ ¸üÀÉ¡Å¡¾í¸¨Ç ¿¢Ã¡¸Ã¢ì¸¢§Èý. «¾¡ÅÐ ÒÃðº¢ìÌ À¢ý Äðº¢Â ¦º¡÷¸õ ¨¸ÅºÀÎõ ±ý§È¡ ¿¢¨Éì¸Å¢ø¨Ä. «Ð Á¢¸ ¦ÀÕõ ÅýӨȡ¸ §À¡Ìõ º¡ò¾¢Âò¨¾Ôõ ÁÚì¸Å¢ø¨Ä. ¬É¡Öõ Á¡üÈò¾¢üÌ ÒÃ𺢸¨Ç§Â ¿õÀ¢Â¢Õ츢§Ãý. ÒÃ𺢠±ýô¨¾ Á¢¸ Å¢Ã¢Å¡É ¦À¡ÕÇ¢ø ¦¸¡û¸¢§Èý.

3. þŠÄ¡ò¾¢ý À¢Ãîº¨É «¾ý ž¢ø þÕôÀ¾¡¸ ¦º¡øĢ¢Õó¾£÷¸û. ±ÉìÌ «Ð º¡¾¸Á¡É Å¢„ÂÁ¡¸, «¾ý ÀÄ ¬§Ã¡ì¸¢ÂÁ¡É «õºí¸ÙìÌ ¸¡Ã½Á¡¸×õ ¦¾Ã¢¸¢ÈÐ. þŠÄ¡ò¾¢ý À¢Ãº¨É «ó¾ Á¾õ ¯Â¢÷Å¡Øõ ÒŢ¢Âø, ÅÈÄ¡üÈ¢ø þÕôÀ¾¡¸ Àθ¢ÈÐ. þ¨¾ ÒâóÐ ¦¸¡ûÇ ÓÂüº¢ì¸¡Áø ±¾¢Ôõ §ÀºÓÊ¡Ð. «¨¾ò¾¡ý ¦ºö§ÅñÎõ ±ý¸¢§Èý. ¿¡õ þô§À¡Ð ¦ºöÐ ¦¸¡ñÊÕôÀÐõ «Ð¾¡ý.

4. ÒâóÐ ¦¸¡ûžüÌõ, ¿¢Â¡ÂÀÎòОüÌÁ¡É Å¢ò¾¢Â¡ºõ Á¢¸×õ superficial¬ÉÐ ±ýÚ §¾¡ýÚ¸¢ÈÐ. ´ý¨È ÒâóЦ¸¡ûÇ ÓÂÖõ §À¡Ð «¨¾ ¿¢Â¡ÂÀÎò¾¡Áø «¨¾ ¦ºöÂÓÊÔõ ±ýÚ §¾¡ýÈÅ¢ø¨Ä. ¯ñ¨Á¢ø «¾ü¸¡É ¿¢Â¡Âí¸¨Ç §¾ÎÅо¡§É, ÒâóЦ¸¡ûŦ¾ýÀÐ. ¿ÁìÌ ¿¢Â¡ÂÁ¡¸ À¼¡¾ Å¢„Âí¸ÙìÌ ¸¡Ã½õ, º¢Ä ¿¢Â¡Âí¸û ¿ÁìÌ Ò⡾¾¡ö ܼ þÕì¸Ä¡õ. «ó¾ Ũ¸Â¢ø `þŠÄ¡õ ÌÈ¢ò¾ Ţš¾õ §ÅñÎõ' ±ýÚ ¿¡ý ¦º¡øž¢§Ä§Â ±ýÉ¢¼õ ´Õ º¡÷Ò þÕôÀ¾¡ö ¯í¸ÙìÌ §¾¡ýȢɡø («¾üÌõ Åí¸¡Çò¾¢üÌõ ±ýÉ ºõÀó¾õ ±ýÚ¾¡ý ÒâÂÅ¢ø¨Ä) «¨¾ ¿¢îºÂÁ¡ö ÁÚì¸ ±ýÉ¢¼õ ¬¾¡Ãõ ±Ð×õ þø¨Ä.

5. ±¨¾§Â¡ ¦º¡øÄ Åó§¾ý ¯í¸¨Ç §À¡Ä§Å «Ð §ÅÚ Àì¸õ ¿£ñÎ ¦¸¡ñÊÕ츢ÈÐ. ¿¡ý ¦º¡øÄ Å¢¨ÆÅÐ, …øÁ¡ý Õ‰Ê째¡, ¾ŠÄ¢Á¡Å¢ü§¸¡ ¿¢¸Æ󾨾 ¿¡õ ÒâóЦ¸¡ûÙõ º¡ì¸¢ø ¿¢Â¡ÂÀÎò¾ ܼ¡Ð. «¾ü¸¡¸ ´Õ ÌèÄ¡ÅÐ ¦¸¡Îò¾¡¸ §ÅñÎõ., Õ‰Ê-¾ŠÄ¢Á¡ À¢Ãîº¨É ¾Á¢ú ÝÆÄ¢Öõ §ÀºÀθ¢ÈÐ. «ôÐø ËÁ¡ý §À¡ýÈÅ÷¸û Á¢¸ «§Â¡ì¸¢ÂòðÉÁ¡É ¸ÕòÐìì¸¨Ç Óý ¨Åò¾¢Õó¾¡÷¸û. þýÌÄ¡ô ¾Å¢Ã §ÅÚ Â¡Õõ ÍÁ¡Ã¡É ¸Õò¨¾ ܼ ¦º¡ýɾ¡ö ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä. º¢Ä þ¼ò¾¢ø þóÐòÅÓõ þŠÄ¡Á¢Â «ÊôÀ¨¼Å¡¾Óõ ¨¸§¸¡÷òÐ ¦¸¡ûŨ¾Ôõ À¡÷¸Ä¡õ. ¯¾¡Ã½Á¡ö (±ÉìÌ ¦¾Ã¢óÐ) þýΠþŠÄ¡Á¢Â þÂì¸í¸û, þóÐòÅ Ìñ¼÷¸¦Ç¡Î `Å¡ð¼÷' À¼ò¾¢üÌ ±¾¢Ã¡É ¸¢Ç÷º¢Â¢ø ¸ÄóÐ ¦¸¡ñ¼É. «Ð ÌÈ¢òÐ ±ýÉ ¦º¡ÄÅÐ?

6. (ÀÄ÷ ÁÚì¸ ¿¢¨Éò¾¡Öõ) þŠÄ¡Óõ ´Õ Àñ¨Á¾ý¨ÁÔ¼ý ÜÊÂо¡ý. ¾Á¢ú ¿¡ðÊø þŠÄ¡õ §ÅÚ Å¨¸Â¡Éо¡ý. «¾üÌõ ¦Àð§Ã¡ÖìÌõ ±ýÉ ºõÀó¾õ þÕì¸ÓÊÔõ ±ýÚ ÒâÂÅ¢ø¨Ä. ¾Á¢Æ¸ò¾¢ø À÷¾¡ ÅÕŨ¾ ÌÈ¢òР̨Èó¾ÀðºõÁ¡ö ¿¡õ ´Õ Å¢Á÷ºÉ ÌèÄ¡ÅÐ Óý¨Åì¸ §ÅñÎõ. þ¨¾ ºð¼õ §À¡ðÎ ¾¨¼ ÀñÏŨ¾§Â¡, þ¨¾ Óý¨ÅòÐ §ÅÚ Å¢¨Ç¡ðθû Å¢¨Ç¡ÎŨ¾§Â¡ ¿¡ý ±¾¢÷¸¢§Èý. ¯¾¡Ã½Á¡ö À¢Ã¡ý…¢ø ¦¸¡ñÎÅÃÀð¼ ¾¨¼¨Â ¿¡ý Á¢¸×õ ±¾¢÷¸¢§Èý. ±ý ¸ÕòÐôÀÊ «¾üÌ À¢Ã¡ý…¢ý Á¾º¡÷ÀüÈ ÀÄ⼧Á ±¾¢÷Ò þÕôÀ¾¡¸ ±ÉìÌ Àθ¢ÈÐ. ¬É¡ø À÷¾¡ §À¡ýÈ ´Õ ¯¨¼ «½¢óÐ ( ¿¡ý) ÅÄõ ÅÕù¨¾ ±ýÉ¡ø ¿¢¨ÉòÐ À¡÷ì¸Ü¼ ÓÊ¡Ð. ¬¨¸Â¡ø ÁüÈÅÕìÌ ±ôÀʧ¡, À÷¾¡ «½¢ÅÐ ±ý¨É ¦À¡Úò¾Å¨Ã ´Õ ¦¸¡Î¨Á ±ýÚ ¿¡ý ¦º¡øÄÅ¡ÅÐ §ÅñÎõ.

7. Á¾¢À¢üÌâ Á¡ø¸õ X, ¾ÉÐ ¸ÕôÀ¢É «Ãº¢ÂÖìÌ þŠÄ¡ò¨¾ §¾÷ó¦¾ÎòÐ ÀâóШÃò¾¡÷. ¬É¡ø ݼ¡É¢ø ¿¼ôÀÐ þó¾ «Ãº¢ÂÄ¢ø ´Õ À¢Ãɨ ¾Õ¸¢ÈÐ. «Ð ÌÈ¢òРŢš¾¢ì¸ (ܼ) ܼ¡Ð ±ýÀÐ ¬§Ã¡ì¸¢ÂÁ¡É¾¡¸ ±ÉìÌÀ¼Å¢ø¨Ä.

þÐ (¸¢ÇõÒõ «ÅºÃò¾¢ø) Á¢¸ «ÅºÃÁ¡ö ¾ð¼îÍ ¦ºöÐ ¯ûǢθ¢§Èý. ÌÈ¢ôÀ¡¸¡ «É¨¾ ¬Éó¾¨É àñÊÅ¢ðÎ §ÁÖõ ±Ø¾¨Åì¸ þ¨¾ þô§À¡Ð ¯ûǢθ¢§Èý. ÁüȨ¾ ±ô§À¡¾¡ÅÐ À¡÷¸Ä¡õ. «ýÒûÇ Åºóò.

ரோசாவசந்த்,
தொடர்கிறது...

நேற்றைக்கு எழுதியதை தொடர இன்று படித்தபோது எனக்கே சற்று ஆயாசமாக உள்ளது. ரொம்பச் சுற்றுவது போல் உள்ளது. இதைக் குறைத்து உங்களுக்கான ஏன் இன்றைய தேதியில் இஸ்லாத்தைப் பற்றியான விவாதம் இஸ்லாமியருக்கு வெளியே நடத்த தேவையில்லை என்ற என் கருதுகோளை
ரொம்ப இழுத்தடிக்காமல் சொல்லப் பார்க்கின்றேன்.நேற்றைக்கு இந்திய சுதந்திரக் காலத்திற்குச் சென்றதன் முக்கிய நோக்கம் இந்திய வாழ் இஸ்லாமியர்களின் அவர்களது தாய் பூமியான (குடியேறிகள் என்று பார்த்தால் அத்வானி வகையறாக்களைச் சொல்லவேண்டும் இரண்டு மூன்று வகைகளில்)
இந்தியாவில் அவர்கள் எதிர்காலம் என்ற நம்பிக்கைகள் சிதைய ஆரம்பித்தது எப்பொழுதிலிருந்து என ஒரு ஆரம்பப் புள்ளி வைக்க. இதற்கு முன் பார்த்தால் இஸ்லாமிய மன்னர்கள் காலத்திலோ அல்லது அவர்களுக்கு அருகில் ஆட்சியமைத்திருந்த இந்து மன்னர்கள் காலத்திலோ, இந்த இரண்டு மதப்
பிரிவினர்களுக்கும் இடையில் எந்தவித சண்டைகளோ, குஜராத் களரியைப் போல எரியும் நெருப்பில் போட்டதாகவோ , கர்பினிப் பெண்களை புணர்ந்ததாகவோ எந்த தகவலும் இல்லை. மதச்சண்டைகள் புண்ணியபூமியில் எப்படி நடக்கும் அதெல்லாம் வெள்ளைக்காரன் ஆரம்பித்தது தானே என ஒரு மெல்லிய ஹிந்துத்துவா யோசிக்கும் முன், மதுரையில் 7ஆம் 8ஆம் நூற்றாண்டில் கழுவில் ஏற்றி அதாவது விளக்கெண்ணை தடவின கூரான கழுமரங்களில் ஆயிரக்கணக்கான சமனர்களை அதில் உக்காரவைத்து, புவியீர்ப்பு விசையை ஆளைப் பிளக்கப் பயன்படித்திய உன்மத்தர்களை இந்த இடத்தில் ஞாபகப் படுத்த வேண்டும். அப்படிப்பார்க்கையில் முன் வைத்த ஆரம்பப்புள்ளி ஓரளவுக்காவது சரிவரும்.

உள் ஆட்சி அதிகாரங்களை எந்தவித பங்கீடுபற்றி யோசனையில்லாமல் ஒவ்வொரு இடங்களிலும் இந்திய தேசிய காங்கிரஸ் ஆட்கள் அதாவது மேல்ஜாதி இந்துக்கள் கபளிகரம் செய்யத் தொடங்கினர். வெள்ளைக்காரனுடன் நேரடித் தொடர்பு உள்ள ஒரே இயக்கம் அப்பொழுது இந்திய தேசிய காங்கிரஸ். ஆகவே எந்தவித தேர்தல் முறைகளும் தேவைப்படாமல் , இந்தாப்பா இந்த ஊரை நீனே நிர்வாகம் செய்துக்க என காங்கிரஸ் இயக்கத் தலைவரிடம் வரும். அவர் அந்த ஊருக்கு சென்ற போது எந்த வீட்டில் தங்கிச் சாப்பிட்டாரோ அவர் பெயரை முன்வைப்பார். அவர் ஒரு பார்ப்பனராக இருந்தால் எவர் வீட்டில் போய்ச் சாப்பிடுவார்? இந்த இலட்சனத்தில் தான் சுயஆட்சி நிர்ணயங்களுக்கும் நிர்வாகத்திற்கான பயிற்சியும் நடந்தது. இது இந்துக்களிலேயே உள்ள மத்திய/கீழ் ஜாதியினர் (ஹி ஹி சென்னை மாகானம் தவிர ) உணரும் முன் மாற்று மதமான இஸ்லாம் மதத்தைச் சார்ந்தவர்கள் உணர்ந்து, தமக்கென்று முஸ்லீம் லீக் வைத்துக் கொண்டனர். இனி இரண்டு குழுக்கள் இருப்பதால் தேர்தல் வைத்துத் தான் பங்கீடு. இது பெருவாரியான முஸ்லீம் மக்கள் வசிக்கும் இடங்களிலும் பெருவாரியான இந்துக்கள் வசிக்கும் மற்ற எல்லா இடங்களிலும் பிரச்சனை இல்லை. இதில் கொடுமையென்னவென்றால், முதலில் நடந்த இந்தவகைத் தேர்தல்களில் இஸ்லாமியர் பெருவாரியான பகுதிகளில் கூட ( இப்பொழுது தேட முடியவில்லை. என் ஞாபகம் சரியானால் அது பாக்கிஸ்தான் / ஆப்கானிஸ்தான் பார்டர் ஏரியாக்கள் உள்ளிட்ட ) முஸ்லீம் லீகைவிட இந்திய தேசிய காங்கிரஸ் அதிக ஓட்டு பெற்றது.(இந்த வரியை தயவு செய்து ஞாபகத்தில் வைத்துக் கொள்ளவும்) இந்த மெஜாரிட்டேரியன் அரசியலுக்கு சிக்கல் கொடுத்தது வங்காளம். மேற்கு வங்காளத்தில் இந்துக்கள் மெஜாரிட்டி அது எந்தளவு என்றால் ஒரு 70% இந்து 30 % முஸ்லீம் என்றளவில். அதுவே கிழக்கு வங்காளத்தில் 40% இந்து 60% முஸ்லீம் ( இந்த தசவிகிதக் கணக்கெல்லாம் ஒரு குறியீடாகத் தான் கொடுக்கின்றேன். உண்மையில் கொஞம் கூடதல் குறைதல் இருக்கலாம்). கிழக்கு வங்காளத்தில் இருந்த முஸ்லீம்கள் ஏழைகள் விவாசாய நிலங்களில் உழைத்தவர்கள் , இந்துக்கள் நிலச்சுவாந்தார்கள். இங்கே ஆட்சியதிகாரங்கள் பங்கீடு செய்வதில் சிக்கல். இப்பொழுது ஜார்கெந்த் உத்தராச்சல் என்ற மாநிலங்கள் பிரிவது எப்படி மத்திய அரசாங்கத்தை ஆளுபவர்களுக்கு உதவுகின்றதோ அதே போல வெள்ளைக்காரனுக்கும் உதவின வங்காளப் பிரிவினை நடந்தது. இதன் படி ஒட்டுமொத்த வங்காளத்தை நிர்வாகம் செய்யும் பொறுப்பு ஒரு இந்துவிடம் சேர்வதை விட மேற்கு வங்காளம் இந்துவிடமும் கிழக்குக் வங்காளம் ஒரு இஸ்லாமியரிடம் செல்லும் அவ்வளவு தான் என்னைப் பொறுத்தவரையில். அந்தப் பிரிவினைக்கு வங்காளத்தைச் சேர்ந்த ஒட்டுமொத்த இந்துக்கள் எதிர்ப்பும், ஒட்டுமொத்த இஸ்லாமியர்கள் ஆதரவும் கொடுத்தனர். மேலே தொடரும் முன் , ரோசாவசந்த் இந்த இடத்தில் ஒரு நிறுத்தம் கொடுத்து உங்களைக் கேட்கின்றேன். என்னைப் பொறுத்தவரை இந்தியாவின் எதிர்காலம் நிச்சயம் ஆனது இந்தக் காலத்தில். காலத்தின் இந்த நேரத்திற்குச் செல்லுவோம். நான் குறிப்பிடும் இந்தக் காலத்தில் நடந்திருக்கவேண்டியது எது?

இதை எதற்குக் கேட்கின்றேன் என்றால் நீங்கள் கேட்ட இந்த இஸ்லாம் குறித்த ஒரு வெளிப்படையான விவாதம் தேவைப்படுகின்றது. அது இஸ்லாமியரால் நடத்தபடுவது பொறுத்தம். ஆனால் அதற்கு முன் விவாதிக்கும் உரிமை சகஜமாக்கப்படுவது அவசியம் என்று *இந்தக்* காலத்தில் போட்ட வாதம் எப்படி பல அடுக்குகளால் மூடப்பட்ட ஒன்று எனவும் ஒவ்வொரு அடுக்காய் விரித்தால் உங்கள் கேள்வியில் உள்ளதாக எனக்குப்படும் ஒரு சார்பு அனர்த்தம் வெளிவரும் என்ற நம்பிக்கையில் :-)

தொடரும்..